اندوه بزرگیست چه باشی! چه نباشی

اعتراف میکنم که هنوز نشناخته ام.. اعتراف میکنم که هنوز از درک وقایع پیرامون خودم زمانی که ثانیه ها را با حضور تو میگذرانم عاجزم

باید اعتراف کنم که هیچ از تو نمیدانم

 انگار این برایم دیگر کافی نیست که  در کنار تو بنشینم و دل تنگی های همیشگی ام را به فراموشی بسپارم!

اعتراف میکنم هنوز خوب نشناختمت! اما در این نشناختن هم یک شناخت متقابل انکار ناپذیر وجود دارد که مرا گره میزند به تو

تو را نمیدانم اما واقعا مرا گره میزند به تو

این جا همان جاییست که فکر میکردم باید از همه چیز پناه ببرم به تو اما میخواهم از دست تو پناه ببرم به چیزی که نمیدانم چیست!